ჩვენი დღევანდელი თემა სექსუალურ თავშეკავებას ეძღვნება. კერძოდ რა არის შეკავება? რა ვადა შეიძლება ჩაითვალოს სექსუალურ ურთიერთობებში შესვენებად და რა ვადა - შეკავებად? არსებობს თუ არა ამ მცნებებს შორის მკვეთრი საზღვარი? რა ელის შეკავებას, იგი მავნეა, თუ პირიქით, სასარგებლო? გთავაზობთ ამ და კიდევ სხვა საჩოთირო საკითხების პასუხებს.

- ხატოვნად, რომ ვისაუბროთ, ერთ მშვენიერ ღამეს მოზარდს ანგელოზი ეცხადება კარგი ამბიტ. იგი მას ეუბნება: “შენ თავს ყურადღებით შეხედე. უფრო ჭკვიანდები, ფიზიკურად უფრო ძლიერდები და როგორც მამაკაცი მწიფდები. შენ უფროსთა სამყაროში დგამ ნაბიჯს და ეს მშვენიერია!” შემდეგ ღამეს მოსალოდნელი ანგელოზის ნაცვლად ცხადდება... მისი უძველესი ოპონენტი - დემონი - და იქედნურად უწყებს ჩურჩულს: “რაო, ძვირფასო, მოხვედი ჩემამდე? - მოვიდა შენი ტანჯვა-წამების დრო! ხვალ უკვე ვეღარ შეძლებ მშვიდად უცქირო გოგონებს, დაგეწყება მათკენ სწრაფვა და ტანჯვა. ვაი და შენმა რჩეულმა უარგყოს, ეს კი სამარცხვინო და მტკივნეული იქნება..”
სექსუალური გამოღვიძების პირველ ნიშნებთან ერთად იზრდება შინაგანი დაძაბულობა - ახალი შეგრძნება, რომლის დაძლევა არც ისე იოლია. და აქ ორგანიზმის “დამცავი სარქველი” ამოქმედდება - იქყება პოლუციები, მას კი, როგორც წესი, მასტურბაციის პირველი გამოცდილებაც მოსდევს. მოზარდი იწყებს არამარტო თავისი ახალი მოთხოვნილებების შეგნებას, არამედ მათთან ბრძოლის აუცილებლობასაც. სწორედ ეს გახლავთ შეკავების დასაწყისი.
მაშ როგორ ვებრძოლოთ, როგორ ავიცილოთ გადამეტებული დაძაბულობა? ამ უძველეს საკითხს ყოველი ადამიანი ინდივიდუალურად წყვეტს. ნაწილობრივად მასტურბაციაში ვლინდება, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ ღირს ამისი კულტივირება, თორემ მოზარდი თავის თავს ეროტიული ემოციების გამოუვალ წრეში მოაქცევს.
მას მათი დაუყოვნებელი რეალიზებისაგან თავშეკავება უხდება. ამ მომენტში კარგი დახმარება შეიძლება გაუწიოს ნებისმიერმა გატაცებამ - სპორტმა, კომპიუტერმა, მუსიკამ, ფერწერამ. არჩევანი უსასრულოა. ენერგიეს ნებისმიერი სახის შემოქმედებაზე გადართვა სიმძაფრეს მოხსნის და თავშეკავების პროცესს უფრო ნაკლებად პრობლემატურს გახდის.

ფოთელი დავით ლ-ს წერილში მოყვანილია სიყმაწვილის პერიოდის ტიპიური ბიჭური განცდების სურათი.
“არ მახსოვს, ვინ შთამაგონა, მაგრამ დარწმუნებული ვიყავი, რომ ონანიზმი - საზიანო, ცუდი იყო და ამისგან ძალიან ვიტანჯებოდი. ახლა ეს ღიმილით მახსენდება, მაგრამ მაშინ ყველაფერი ძალიან სერიოზულად იყო, თქვენ წარმოიდგინეთ, თავის მოკვლასაც კი ვფიქრობდი”.
- მართლაც, ონანიზმის (იგივე მასტურბაციის) პერიოდს პრაქტიკულად ყველა გაივლის, მაგრამ მას თითოეული თავისებურად აღიქვამს. ხშირად მოზარდთა გონებაში (უფროსთა დახმარებით) ინერგება ონანიზმის მავნებობა და დაუშვებლობა. იწყება საკუთარ თავთან ბრძოლა, შინაგანი კონფლიქტი ფართოვდება, ამას კი მოზარდი დათრგუნულ მდგომარეობამდე მიყავს...
ამ დროს ძალზედ მნიშვნელოვანია მშობელთა მხარდაჭერა, მათთან ურთიერთგაგება. განსაკუთრებით როდესაც თანატოლებთან ურთიერთობებში ყველაფერი კარგად ეწყობა. მოზარდთა ჯგუფებისათვის ხშირად სისასტიკე, მოუთმენლობა და შეუნდობლობაა დამახასიათებელი, და თუ ბიჭი რაღაცით სხვებს არ წააგავს, იგი ვერ აიცილებს დაცინვებსა და გარიყვას. მაგალითად, ერთ-ერთ ბიჭს დაუგვიანდა მეორადი სასქესო ნიშნების განვითარება. 16 წლის ასაკში მას სრულად არ გააჩნდა შეთმიანება იმ ადგილებში, სადაც ეს მამაკაცებს უნდა ჰქონდეთ. “მეგობრები” მას აბუჩად იგდებდნენ, იქედნურად ინტერესდებოდნენ, რას განიცდიდა ქალთა დანახვისას. საწყენ მეტსახელებს არქმევდნენ. იგი აუზზე სიარულსაც მოეშვა, აბანოში და სანაპიროზე გახდასაც გაურბოდა, ერთი სიტყვით თავის თავში ჩაიკეტა.
ახლა იგი ოცი წლის არის, ფიზიოლოგიურად ყველაფერი წესრიგში მოვიდა, მაგრამ სიყმაწვილის განცდებმა მდგრადი კომპლექსების თაიგულით “დააჯილდოვა”. მას საშინლად აკლია თავდაჯერება, ქალებს გაურბის, ვერ იწყებს სქესობრივ ცხოვრებას (თუმცა კი მცდელობები იყო). მას ახლა საკმაო მუშაობა მართებს ფსიქოთერაპევტის დაკვირვების ქვეშ.

სიყვარული ნებისმიერ ასაკში შეიძლება გეწვიოთ. მაგრამ, ამავე დროს ყველა ასაკს შეიძლება ჰქონდეს რაღაც განსაკუთრებული უპირატესობები.
ოც წლამდე: გოგონები გამოუცდელები არიან სიყვარულში, არ იციან მამაკაცთან როგორ უნდა მოიქცნენ, როგორ მოაწონონ თავი, რითი უპასუხონ მამაკაცის კომპლიმენტებს და ბოლოს და ბოლოს როგრო მოიქცნენ რესტორანში. ისინი ცდილობენ დაფარონ თავიანთი გამოუცდელობა, რის გამოც საკმაოდ არაბუნებრივად იქცევიან.
მამაკაცების უმეტესობას ქალის მიამიტობა და გამოუცდელობა უფრო მოსწონს და დიდი სიამოვნებით იკისრებს “აღმზრდელის” ფუნქციას.
ამ ასაკში გოგონებს უზარმაზარი პრეტენზიები აქვთ პარტნიორებთან. ისინი მათგან მოითხოვენ მფარველობას, გალანტურ მოპყრობას, მეგობრობას, გულღიობას - მოკლედ, საუკეთესო მეგობრისათვის დამახასიათებელ თვისებებს.
ოცდახუთ წლამდე: ამ ასაკში საკმაოდ ძნელია პარტნიორის შერჩევა. უფრო სწორედ, შერჩევა კი არა, არამედ მასთან დაახლოება უჭირთ, არ არიან დარწმუნებულნი საკუთარ თავში. ამასთან დიდი სურვილი აქვთ ოჯახის შექმნისა და ყველა საინტერეესო მამაკაცს მომავალ მეუღლედ წარმოიდგენენ.
ოცდაათ წლამდე: იწყებენ ოჯახური ცხოვრების უარყოფითი მხარეების ძებნას - ოჯახს ძალიან დიდი დრო, ენერგია და ნერვები მიაქვს. ის თავისუფლებას წაართმევს მათ, რადგან მთელი მისი სამყარო ერთი მამაკაცის გარშემო მოიყრის თავს. არა! ნამდვილად არ სურთ ასეთი ცხოვრება!
და კიდევ ერთი, ამ ასაკის მამაკაცები თითქმის ყველანი უკვე დაქორწინებულნი არიან.
ოცდათხუთმეტ წლამდე: მამაკაცის პრობლემა უკანა პლანზე ინაცვლებს, თუკი ახლობლები ადრე მფარველობას უწევდნენ ქალს, ახლა ისინი მასზე იქნებიან დამოკიდებულნი და იგი თავს ვალდებულად ჩათვლის დაეხმაროს მათ. ასე ვთქვათ, მსხვერპლად შეეწიროს!
არა, სჯობს ასე არ მოიქცეთ!
თქვენ უკვე შერჩეული გაქვთ თქვენი სტილი, არ შეიძლება მამაკაცებს არ მოსწონდეთ. იფიქრეთ თქვენს თავზე. ჯერ ძალიან ახალგაზრდა ხართ და მთელი ცხოვრება წინა გაქვთ.

 

ზოგიერთი სპეციალისტის აზრით სიყვარული აუხდენელი ოცნებაა, მაგრამ ქვეყნად მრავალი წყვილი არსებობს, რომლებიც თვლიან, რომ სამუდამო სიყვარული სრულიად რეალური და ადვილი მისაღწევია.

 

არსებობს აზრი, რომ “მოწიფებული სიყვარული” თანდათან ვითარდება, მაგრამ გამოკითხულ წყვილთა უმრავლესობამ განაცხადა, რომ თავიდანვე სრული ჰარმონია იგრძნესერთმანეთის მიმართ. ზოგჯერ ამ ჰარმონიის, მიზეზი ძლიერი სექსუალური ლტოლვა იყო, ზოგჯერ - ემოციური, ხშირად კი ერთიც და მეორეც.
როგორც აღმოჩნდა, ბედნიერ წყვილთა უმრავლესობა თანაბრად იყოფს რეალობასაც და ოცნებებსაც. მათთვის გაცილებით უფრო იოლია პრობლემების ერთად გადაჭრა. ოცნებების ხორცშესხმისთვის ერთდროული მუშაობა კიდევ უფრო ამყარებს და აძლიერებს ოჯახს.

 

ამბობენ, რომ კარგი ოჯახის ძირითადი საყრდენი მეგობრობაა, მაგრამ მეგობრობა არამც და არამც არ გამორიცხავს სექსს. ის ოჯახი კი, რომელიც თანაბრად ეყრდნობა გულითად მეგობრობასა და სექსუალურ ურთიერთლტოლვას, ყოველთვის ძლიერი და ბედნიერია.
გამოკითხულ წყვილთა უმრავლესობა აღნიშნავდა, რომ მათ ოჯახში უპირველეს მოთხოვნილებად ერთგულება იყო წამოყენებული - ქორწინება, რომელსაც თან სდევს ღალატი, ქორწინება აღარ არის. მეუღლეები სულითაც და სხეულითაც ერთმანეთს უნდა ეკუთვნოდნენ.

 

ინგლისელი მეცნიერების აზრით, სიყვარულს ორგანიზმი ოპტიმალურ მდგომარეობაში მოჰყავს, რისი დაფიქსირებაც შესაძლებელი გახდა თანამედროვე სამედიცინო დანადგარების საშუალებით. აი, მაგალითად, როცა ჩვენ ბედნიერები ვართ, სხეულში დამცავი უჯრედების რაოდენობა მატულობს. კორტოზინის გაძლიერებული გამოყოფის შედეგად შეყვარებულ ადამიანებს გაცილებით სწრაფად უხორცდებათ ჭრილობები და უქრებათ ანთებითი პროცესები, მათ გაცილებით უფრო იშვიათად ემართებათ გრიპი და ასევე იშვიათად ცივდებიან.
ბრემენიდილმა ექიმმა, ვალტერ რიდინგერმა დაასკვნა: “სიყვარული საუკეთესო წამალია. ტვინი იძლევა ნიშანს: ყურადღება! ექსტრემალური მდგომარეობაა! სასწრაფოდ საჭიროა სტრესის საწინააღმდეგო ჰორმონები! ადრენალინი!” და აი, ხდება ჰორმონების გამოყოფა და ჩვენ ძალების საოცარ მოზღვავებას ვგრძნობთ, ამრიგად, თუკი თქვენ საკუთარ ჯანმრთელობაზე ზრუნავთ, სასწრაფოდ შეიყვარეთ!

 

სიყვარულის მთავარი საყრდენი მხოლოდ სასიყვარულო ვნება ვერ იქნება. ოჯახის საძირკველი მეგობრობაა. მეგობრობა ურთიერთპატივისცემას გულისხმობს, თავისებურებების, ოცნებების, ხასიათის, ღირსებების პატივისცემას. შეიძლება ძლიერად გიყვარდეთ მეუღლე, მაგრამ ვერ მოახერხოთ მისი საუკეთესო მეგობარი გახდეთ. გახსოვდეთ, მხოლოდ მეგობრობას ძალუძს გაამრავალფეროვნოს ოჯახური ცხოვრება. სიყვარულს სასიცოცხლოდ აუცილებელი პარტნიორობის ელფერი მისცეს. ეს ბედნიერს გახდის ოჯახს.

* * *