მინდა, რომ მძულდე, არ მიყვარდე, მეზიზღებოდე,
მინდა, რომ ჭრილობაზე წამლად არ მედებოდე,
მინდა, რომ შენ ყოველთვის ისე შვრებოდე,
რომ სიყვარულს ჩემსას ვერასოდეს ვეღარ ხვდებოდე.

მინდა, რომ კვანძად გამჭრა გორდიას აგორგლილი,
მინდა აქილვესის ქუსლში შხამად მესობოდე,
მინდა იაზონის შურით აღვსილ თვალებს,
მედეასავით, მინდა ოქროს საწმის მღალატობდე.

მინდა მუხლს მიხვრეტდეს შენი სიძულვილი,
ძუაგამოყრილი, ცხენის კუდით, რომ მათრევდე,
მინდა დაჭრილს, სისხლეზე მარილს, რომ მაყრიდე
და სიძულვილით სავსე ფიალებით, რომ მათრობდე.

მინდა მძულდე, ვიდრე სიყვარულით მაგიჟებდე,
მინდა ერთი დარტყმით, ტანჯვით ძირს, რომ მცემდე,
ვიდრე განაბული, მე შენს მოლოდინში
აღმართზე წამოწეულ ქვას, თავში რომ ვიცემდე.

მინდა მძულდე და არ მიყვარდე,
მინდა გაგაყოლო გრიგალს ამოვარდნილს,
მინდა წვიმად გადამექცე, სევდის ცრემლად დაღვრილს
მინდა, შენზე ფიქრში ჩუმად, რომ ვკვდებოდე!

მინდა გეგონოს, რომ მძულხარ სიკვდილამდე,
მინდა შენში მხოლოდ, ზიზღად გადავიქცე,
მინდა გატყეუბდე ჯვარზე საფიცარი,
შენი სიყვარული შხამად დავიცალე.

მინდა გეგონოს, რომ მეზიზღები. . .
რათა, ვერ გაიგო, როგორ მყვარებიხარ!