rom sheizlebodes mtels qonebas gadavixdidi, rom sheni piradi dgiurebis 1/4 mainc camakitxa

rom shegezlos - orshabats ad kovel meore xutshabats damatmobinebdi, rata sheni piradi dgiuris GVERDEBI shebatvalierio...

შეიძლება, არწივი ოდესმე ყვავის დონეზე დავარდეს, მაგრამ ყვავი არწივად - ვერასდროს გაინავარდებს!

შავი ღრუბელი გადაჰკვრია ზეცას მოტირალს,
თქეშა ცრემლებად დაიღვრება ბინძური წვიმა
და ჩემს თვალებზე, სისხლისფერად შეღებილი ცრემლის წვეთები,
შეკოწიწებულ ოკეანედ შენს სულამდე ვერასდროს მივა.

ორგულობას ჩემსას თავად მე დავტიროდი,
ჩემს მკვლელის ხელებს დავყურებდი გაოგნებული
და მე ვაჟკაცი, შენს სიყვარულს, ჩუმად გაპარულს ვერა ვტიროდი,
გულში ცრემლებით დასველებულ-აოხრებული.

თავისუფალი ფრთებით ფანსკუნჯობ,
ვერ შეგაჩერებს ვერაფერი მარტო ხარ რიდით,
ჰო, - ძლიერი ხარ, ჩემზე ძლიერი,
შენ ჩემზე უკეთ გაიარე ეს ბეწვის ხიდი.

ვერ ვივიწყებ და არ მინდა წარსულად დამრჩეს,
შენი ბაგეთა სითბო, ალერსი. . .
ვერ ვეგუები, გკარგავ და ვვედრობ გამჩენს
არ გაგაქაროს, ჩემი გულის სიყვარულის ხანჯლად ნალესი.

შენ არ ხარ ჩემი, შენ არ ხარ ჩემთან
და შენი სითბო სხვას ათბობს ბევრად,
შენ დამივიწყებ, წარსულად მაქცევ,
თუმც გახსენდები, შენ სიყვარულის მე პირველ წევრად.

პირველად კოცნად და პირველ ვნებად,
პირველ ცრემლად და პირველ წყენად,
ვიცი ძნელია, გიყვარდეს და ვერ იყოს შენი,
ვიცი არ არის ეს მორთმეული ღმერთისგან ძღვენი.

ვერ გშორდები, ვერ გივიწყებ, მე არ მეკუთვნი. . .
შენი გონებაც დაჩეხილა, ორად და სამად,
თუმც – ძლიერი ხარ, ჩემზე ძლიერი,
და ამიტომაც არ გიღირვარ მე სიყვარულის უსასროლო გაწელილ წამად

რადგან არ ვღირვარ საფიქრალად, სასიყვარულოდ,
რადგან მოტეხილ ფრთიან არწივს მე ვემსაგავსები,
და შენ იცი, რომ ქორის დონეზე არ დავეცემი
თუმც დაჭრილს, სისხლიანს, მაგრამ ცოცხალ არწივს სულ ვემსგავსები.

დიახ – მოგტირის ჩემი თვალები, უცრემლო ცრემლით,
დიახ – არ მინდა და ვერ ვხედავ შენ, რომ წახვედი,
დიახ – გაგიშვი, მაგრამ სულში სამუდამოდ ჩაგიტოვე
და მე არასდროს ვაღიარებ, რომ – მეც წავედი!

შავი ფიქრები ბინძურ ნიაღვრად გულზე მედება,
შენც ჩემს ნაჩუქარ ორმაგ სახეს გულით ატარებ,
და ვისიც გინდა იმისი იყავ, ვისთანაც გინდა მას ეკუთვნოდე
მხოლოდ გახსოვდეს - შენს სიყვარულს სულ თან ვატარებ.

სულ თან ვატარებ და არასოდეს არ დამძიმდება
ბებერი გული, სუფთა ხანჯლით ორად ჩეხილი,
და თუნდაც მერე, თუნდაც ასი წლის თავზედ,
შენ კვლავ იქნები, გულის ფიცარზედ აქ შერჩენილი.